Toen was het gedaan en was het tijd om na te denken over de reis naar huis. Het originele plan om in Florence een auto te huren viel in het water. In de wijde omtrek geen auto te huur. Dus ik moest een ander plan maken. Dus met de bus en trein naar Portland of anders fietsen. Online was er veel onduidelijkheid of fietsen wel of niet werden geaccepteerd.
Na het ontbijt en met Duitse gasten van de Lighthouse Inn gekletst te hebben fietste ik naar de bushalte. Daar trof ik een groepje dames die de Ocean Coast Trail hadden gelopen en onderweg gingen naar een andere plek om de Pacific Crest Trail te lopen.
De bus kwam aanrijden en gelukkig stond er een bikerrack voorop, dus de fiets kon mee. Voor $5 met de bus naar Eugene. Daar kon ik een plek voor zaterdag regelen om met fiets en al in de Amtrak naar Portland te gaan. Aardige mensen op Warmshowers reageerden op mijn verzoek en zaterdag en zondag kan ik bij hun slapen. Ze wilden me maandag ook wel naar het vliegveld brengen. Echt tof!
Met de bus aangekomen in Eugene. Eugene is wel weer een ‘grote’ stad. Veel hippe tentjes met veel jonge mensen en weer veel mensen met mondkapjes op. Geen idee waarom, waarschijnlijk heeft het niet veel met een pandemie te maken…meer met jezelf niet laten zien.
Verder kan het verschil qua woke-heid niet groter. Lopen er iets verder in ruraal Amerika vrouwen met ‘F.ck Biden’ t-shirts rond, hier is alles woke. Overal LHTBQI+, BLM etc vlaggen/tekens en alles en iedereen lijkt vegetarisch/veganistisch. Bij het bestellen van een croissantje kreeg ik net de vraag of ik een vegetarische variant wou….huh?
Om drie uur ingechecked in het Eugene Lodge and International Hostel. Eigenlijk moet ik nu de stad verkennen, maar mijn lijf wil gewoon zitten/hangen en niets doen…. Dat doe ik dan dus ook.
In plaats van te wassen, uit pure luiheid een nieuw t-shirt gekocht en iets gegeten bij een lokaal tentje.
Aantal gereden kilometers: eigenlijk vrijwel niets met geen hoogte meters.
